Szkoła z historią – uczniowie z marzeniami
26 września nasza szkoła przybrała niezwykle odświętny wygląd, bo i było co celebrować – 80 lat istnienia obchodzi się tylko raz, a tyle właśnie liczy nasze Liceum w swojej polskiej, powojennej historii. Pierwszy dzwonek zabrzmiał tu dokładnie 4 września 1945 roku. Wówczas nowy rok szkolny rozpoczęło 120 uczniów. Od tego czasu mury Liceum opuściło 9324 absolwentów.
Piątkowa uroczystość miała swoją część oficjalną, podczas której przede wszystkim dziękowaliśmy naszym byłym dyrektorom, nauczycielom oraz pracownikom administracji i obsługi szkoły, a także władzom samorządowym, darczyńcom i wszystkim, którzy dzięki swej życzliwości wspierają nasze Liceum. Na ręce pani dyr. Jolanty Szewczyk spłynęło wiele gratulacji i życzeń od bardzo licznie przybyłych na tę uroczystość gości. Wśród nich znalazł się pan Wicemarszałek Województwa Dolnośląskiego Michał Rado, pani Wicestarosta Powiatu Oławskiego Maria Bożena Polakowska, pan Burmistrz Miasta Oława Tomasz Frischmann, pani Irena Suska i pani Małgorzata Peremicka – byłe dyrektorki LO, pan płk. Eugeniusz Praczuk, pan gen. Zbigniew Szura, pan gen. Janusz Ornatowski, pan płk. Dariusz Bielecki, dyrektorzy szkół podległych starostwu: Monika Kropaczekwska-Kasprzak, Zbigniew Kamieniak, Aleksandra Kołodziej, Małgorzata Mrozińska i Agnieszka Szawan-Paras, Piotr Grabowski – Prezes ZNP Oddział w Oławie, ks. dr Mariusz Szypa – Dyrektor Wydziału Katechetycznego Archidiecezji Wrocławskiej, ks. Leszek Woźny – proboszcz parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła Oławie, ks. Janusz Gorczyca – proboszcz parafii św. Maurycego we Wrocławiu, dyrektorzy szkół podstawowych, przedstawiciele Rady Rodziców LO, przedstawiciele Komitetu XI Zjazdu Absolwentów LO, delegacje Policji, Straży Miejskiej i Straży Pożarnej w Oławie.
Po części oficjalnej mogliśmy już nieco poluzować krawaty, ponieważ rozpoczęła się część artystyczna. Jako pierwszy wystąpił Józef Markocki – animator szkolnej grupy teatralnej – prezentując utwór „Wehikuł czasu” zespołu Dżem. Jego bardzo ekspresyjne wykonanie wywołało spontaniczny aplauz na widowni, co zapowiadało świetną zabawę w dalszej części programu. I tak właśnie było.
Patryk Jezierski i Blanka Bartosz, wcielając się w rolę współczesnej młodzieży, za sprawą czytanych kronik szkolnych przenieśli nas do początków istnienia Liceum, czyli roku 1945. Krocząc dekadami, dotarli do czasów nam współczesnych. W swojej podróży w czasie spotykali uczniów w charakterystycznych dla danej epoki sytuacjach. Zwieńczeniem każdej z tych scenek był utwór muzyczny odpowiadający konkretnej dekadzie, wykonywany przez dwie solistki: Lenę Czechowską i Lenę Antczak.
Prowadzący uroczystości:
prof. Aleksandra Skibińska-Brzezicka
prof. Tomasz Gałwiaczek
Scenariusz filmu:
Jolanta Szewczyk
Małgorzata Pietrzycka
Beata Chlebna
Monika Garbowska
Karolina Mruk
Aleksandra Skibińska-Brzezicka
Inga Sławik-Kubiak
Marta Słomka
Piotr Wróbel
Agata Małgorzata Żydło
Reżyseria:
Jolanta Szewczyk
Monika Garbowska
Mateusz Kowalczyk
Aleksandra Skibińska-Brzezicka
Oliwia Szewczyk
Piotr Wróbel
Nagranie oraz montaż filmu:
Oliwia Szewczyk
W filmie wystąpili:
Hanna Bartecka
Kacper Hołyński
Maja Rakszawska
Adam Krzeszowski
Julia Nowicka
Hubert Surdel
Julia Garncarska
Jan Michnik
Lidia Kamińska
Szymon Milewicz
Solistki:
Lena Antczak
Lena Czechowska
***
Przemówienie dyr. Jolanty Szewczyk
„Śnij wielkie marzenia, a świat będzie twój”
/Abraham Lincoln/
Nie ja jestem autorem tytułu, ale… zupełnie świadomie go adoptowałam. Dlaczego? Najdoskonalej wyraża istotę miejsca, które nas połączyło. Nie tylko dzisiaj zresztą. To miejsce przypomina czerwony punkt na mapie, od którego odchodzą różne drogi. Jedne są proste, inne kręte. Te drogi swoją gęstością przypominają pajęczą sieć. Sieć ludzkich istnień, które przeszły przez Liceum Ogólnokształcące Nr I im. Jana III Sobieskiego w Oławie. Przeszły w różnym charakterze. Jako uczniowie, jako kadra pedagogiczna bądź niepedagogiczna, jako przedstawiciele kolejnych organów prowadzących i organów nadzoru pedagogicznego, jako współpracownicy naszej szkoły lub – co bardzo ważne – jej wierni przyjaciele.
Ten punkt na mapie jest czerwony, bo Sobieskiego najczęściej się kocha. Za co? Na pewno za styl nadawany wszystkim, którzy się o niego otarli. Charyzmatyczni Dyrektorzy, wybitni Profesorowie, pełni pasji Wychowawcy, oddani szkole Pracownicy Niepedagogiczni, Przyjaciele szkoły o otwartych sercach i w końcu niezwykli, najlepsi z najlepszych Uczniowie. Gdy to wszystko wymiesza się w tyglu o nazwie Liceum Ogólnokształcące Nr I im. Jana III Sobieskiego, kształtuje człowieka dobrego i mądrego, z inicjatywą potrafiącą przekuwać marzenia w rzeczywistość. O tym człowieku można powiedzieć wszystko poza jednym – jest bierny.
Absolwenci Sobieskiego są wszędzie. W organach władzy, wśród właścicieli firm i mniejszych lub większych pracodawców, wśród naukowców i tych, którzy swoimi pomysłami wyznaczają nowe trendy w przemyśle lub różnych dziedzinach życia społecznego i kulturalnego. Są świetnymi fachowcami, pracownikami, artystami, ale przede wszystkim ludźmi, którym ciągle się chce. Ludźmi, których stać na wierność swojej idee fixe, a przede wszystkim ludźmi, którzy taką ideę posiadają. Są marzycielami, którzy w tej szkole zostali wyposażeni w narzędzia i odwagę do realizacji swoich pasji. Bo największą miłość Sobieski wzbudza właśnie przez to, że wierzy w człowieka. Rozpoznaje jego predyspozycje i pomaga w ich rozwoju. Po to, aby ten człowiek owocował, a z tego owocowania mogli korzystać inni. Im tych owocujących będzie więcej, tym lepiej.
To, o czym piszę, nie dotyczy jedynie dnia dzisiejszego. Sama żyję w rodzinie, której wielu członków posiada charakterystyczny styl Sobieskiego, albo – jak prof. Eugenia Szuszkiewicz, ciocia mojego Męża – ten styl nadawało. Dlatego ośmielam się zwrócić teraz do Państwa, do wszystkich, którzy od osiemdziesięciu lat tę szkołę w jakiś sposób tworzyli i tworzą nadal. DZIĘKUJĘ PAŃSTWU. Za wierność wartościom, które od zawsze tworzą członków Społeczności Sobieskiego. Za personalistyczne podejście do każdego człowieka, bez którego nie można rozkwitać. Za entuzjazm w przekazywaniu wiedzy i nie mniejszy w jej zdobywaniu. Za wzajemne stymulowanie się. Za opiekę, jaką otaczacie naszą szkołę. Za patronat nie tylko merytoryczny, ale również finansowy. Dziękuję Państwu. Dzięki Wam Wszystkim Społeczność Sobieskiego kwitła przez ostanie 80 lat i nadal rozkwita.
Jolanta Szewczyk
Dyrektor LO
Foto...
Link do pobrania zdjeć
Film...
